Sformowanie zespołu w Glasgow 1969 roku. Początkowa nazwa The System. Skład: Martin Griffiths (śpiew), Alan Park (organy), Raymond Wilson (perkusja), Ricky Gardiner (gitara solowa), Marshall Erskine (bas). Inspiracją dla powstania nazwy formacji była głośna sztuka napisana w 1728 przez angielskiego poetę Johna Gaya, Opera Żebracza. Losy grupy nie potoczyły się jednak w ten sam sposób co jej pierwowzoru scenicznego.
"Usiedliśmy wszyscy przy stole. Leżał na nim otwarty słownik. Martin zamknął oczy i wbił szpilkę w słownik. Szpilka wylądowała na haśle Beggars Opera." (wywiad z Ricky Gardinerem, 2000, http://dme.fanspace.com/interviews/gardiner.html).
W 1970 muzycy podpisali kontrakt z firmą Vertigo, której profil był nastawiony właśnie na wykonawców ambitnych i odkrywczych. A trudno się nie zgodzić, że tacy właśnie byli Beggars Opera. Bez wątpienia, wspólnie z Genesis, Yes, Emerson, Lake and Palmer, czy Jethro Tull, poszerzali granice rocka.
Wydanie albumu Act One. Produkcja Bill Martin i Phil Coulter. Rock progresywny z dużymi wpływami muzyki klasycznej, szczególnie organowej, co wyrażało się m.in. w sporej liczbie cytatów kompozytorów klasycznych np. Rossiniego, Mozarta, Bacha i innych. Zasadniczą inspiracją dla grupy stał się jednak kompozytor Franz von Suppe (1819 - 1895), Austriak urodzony w Splicie, Chorwacja, matka Włoszka, ojciec Belg. Naprawdę nazywał się Francesco Ezechiele Ermenegildo Cavaliere Suppé Demelli. Grupa wykorzystała jego utwory Poet And Peasant oraz Light Cavalry. Album wznowiono w 1997 roku. Nazwa zespołu na tym jedynym albumie pisana jest Beggar's Opera (z apostrofem). Potem apostrofu już nie było.
Wydanie albumu Water of Change. Produkcja John Drummond. Album uważany za największe dzieło zespołu. Muzycy zrezygnowali z cytatów klasycznych na rzecz własnych kompozycji z wpływami szkockiej muzyki folk. Zrównoważono udział instrumentów solowych, a szczególnie organów i gitary. Wprowadzono podkłady melotronowe, lecz nie nadużywano tego instrumentu. Ciekawe kompozycje, często dosyć zróżnicowane pod względem tempa, dynamiki i nastroju. Wysokie noty dla wszystkich muzyków, którzy prezentowali świetny poziom techniczny. Alan Park wielokrotnie dał do zrozumienia, że jest wirtuozem gry na instrumentach klawiszowych. Wspaniałe aranżacje i melodie.
"Usiedliśmy wszyscy przy stole. Leżał na nim otwarty słownik. Martin zamknął oczy i wbił szpilkę w słownik. Szpilka wylądowała na haśle Beggars Opera." (wywiad z Ricky Gardinerem, 2000, http://dme.fanspace.com/interviews/gardiner.html).
W 1970 muzycy podpisali kontrakt z firmą Vertigo, której profil był nastawiony właśnie na wykonawców ambitnych i odkrywczych. A trudno się nie zgodzić, że tacy właśnie byli Beggars Opera. Bez wątpienia, wspólnie z Genesis, Yes, Emerson, Lake and Palmer, czy Jethro Tull, poszerzali granice rocka.
1970.05.07
Debiut w Marquee i w Londynie w ogóle. Występ ze Sticky George. Początek budowy wizerunku zespołu koncertowego.1970.12
1970.12
Wydanie singla Sarabande / Think. Strona A została zauważona w Europie.1970.jesień
Nagrywanie nowego albumu w Command i De Lane Lea Studios. W trakcie nagrywania albumu odszedł Marshall Erskine. Grupa zapisała go jednak w utworze Festival, gdzie grał na basie i flecie. Wymienił go Gordon Sellar (bas, gitara akustyczna). Ricky Gardiner grał także na gitarze akustycznej. Martin Griffiths używał cow bell (dzwonków przyczepianych bydlętom, aby się nie zgubiły). Gościnnie wystąpiła Virginia Scott z melotronem i chórkami.
1971.04.01
Występ w programie radiowym BBC, Sounds Of The Seventies. Ponowny występ 29 kwietnia.
1971.09.04
British Rock Meeting w Speyer, Niemcy. Wykonawcy: Rod Stewart & The Faces, Deep Purple, Family, Fleetwood Mac, Curved Air, Rory Gallagher, East Of Eden, Groundhogs, Hardin & York, Fairport Convention, Osibisa, Juicy Lucy, Mick Abrahams, Gentle Giant, Jerusalem, Beggars Opera, Bullit, Roy Young Band, Ashton Gardner & Dyke, Heaven. Koncerty grupy wzbudziły duże zainteresowanie w Niemczech.
1971.11
1972.06
Wydanie singla Hobo / Pathfinder.
1972.jesień
Wydanie albumu Pathfinder. Skład nie zmienił się. Odejście nieco w kierunku pop. Być może zadziałała fala glam-rocka. Abstrahując od stonowania brzmienia, zespół w dalszym ciągu jest ciekawy w warstwach instrumentalnej, aranżacyjnej i tekstowej.
1973
Zmiany składu. Martin Griffiths odszedł i wymienił go wokalista Linnie Peterson (ex Writing On The Wall). W trakcie nagrywania albumu pożegnał się perkusista Raymond Wilson. Wymienił go Colin Fairlie (ex - String Driven Thing ze Szkocji), który gra w utworach Open Letter, Requiem, Classical Gas i La-di-da. W pozostałych bębni Wilson.
1973
Wydanie albumu Get Your Dog Off Me! Dalej wydaje Vertigo. Alan Park bardzo rozszerzył warsztat pracy. Grał chyba na wszystkim: organy, fortepian elektryczny, fortepian, harpsichord, melotron i moog. Zmiany w brzmieniu są jednak wyraźne i niestety na gorsze. Prostsze, skoczne piosenki wzorowane na muzyce folk i rocku amerykańskim.Wydanie singla Two Timing Woman / Lady Hell Of Fire.
1974
Odchodzi Alan Park. Zastępuje go znana grupie Virginia Scott na klawiszach. Park wszedł na obrazek grupy Tiger, potem The Bliss Band. Virginia Scott pochodzi z Glasgow, urodzona w 1948 roku. W 1964 roku rozpoczęła studia w Royal Scottish Academy Of Music. Po 4 latach ukończyła z dyplomami pianistki koncertowej i pedagoga. Kolejne lata spędziła na studiach włoskiej muzyki fortepianowej w St.Cecilia w Rzymie. Po przyłączeniu się do zespołu jej zainteresowania zaczęły oscylować w kierunku astrologii.
1974
Wydanie albumu Sagittary przez niemiecką wytwórnię Jupiter.
Wydanie singla Classical Gas / Sweet Blossomed Woman. Chyba na pożegnanie.
1975
Rozwiązanie grupy. W tymże roku Gardiner poślubił Virginię Scott.
1978
Reaktywacja w Niemczech. Inicjatywa Gordon Sellar. Skład: Linnie Peterson (śpiew), Gordon Sellar (bas, gitara akustyczna), Pete Scott (śpiew), Ricky Gardiner (gitara), Clem Cattini (perkusja), Virginia Scott (klawisze).
1979
Wydanie albumu Beggars Can't Be Choosers dla Jupiter. Przeważa pop, nieco cięższego rocka i folk. Najciekawszym nagraniem jest 9-minutowy Dead.
W ostatnim okresie podczas nagrywania albumu Lifeline wokalistą był Gordon Neville, który śpiewał w 1985 roku na albumie Live At Hammermsith, Ricka Wakemana. Współpracował też z Alanem Bown'em.
1979
Rozwiązanie zespołu.
Gordon Sellar był w składzie Alex Harvey Band (1979, album The Mafia Stole My Guitar) oraz Denny Laine Band (1980 - 81). W 1982 roku nagrywał z Denny'm Laine'm album Anyone Can Fly. Potem grał na basie jako muzyk sesyjny.
Marshall Erskine występował w 1979 z klaunem rockowym nazwiskiem Jango Edwards. Obecnie mieszka w Amsterdamie z rodziną i regularnie gra na basie w lokalnych grupach.
Alan Park grał w Tiger, The Bliss Band, kilka lat w zespole Cliffa Richarda, potem został dyrektorem muzycznym jego zespołu.
Pete Scott prowadzi własny biznes w branży ogrodowej. Śpiewa czasem w rejonie Manchester.
Linnie Patterson zmarł pod koniec lat 80-tych.
Gordon Neville był śpiewakiem sesyjnym. W 1970 na krótko zaistniał w zespole Alan Bown Band. W 1982 roku został członkiem The New London Chorale, ciągle udzielając się w sesjach rockowych m.in. w zespole Eltona Johna (1985 - 87). Śpiewał w 1985 roku na albumie Live At Hammermsith, Ricka Wakemana i jego singlu Glory Boys. Brał udział w filmie The Wall.
Martin Griffiths wystąpił 27.10.2001 na 2nd Eclipsed Festival, Colos-Saal, Aschaffenburg, Niemcy w zespole syna Phila, Alias Eye. To niemiecki zespół założony w końcu 1998. W tymże roku śpiewał gościnnie w raktywowanym zespole niemieckim Kin Ping Meh I.
1980
Wydanie albumu Lifeline dla Vertigo. Wokalistą był Gordon Neville.
1996.03.18
Wydanie CD The Final Curtain, który prawdopodobnie zawiera nagrania z lat 1980 i 1991 dokonane przez różne składy następującego zbioru muzyków: Alan Park (klawisze), Gordon Sellar (bas, śpiew), Linnie Patterson (śpiew), Gordon Neville (śpiew), Colin Pattenden (bas), John Hollywood (perkusja) i Lyndsay Bridgewater (klawisze). Późniejsze nagrania zostały dokonane bez Pattersona, który zmarł. Śpiewał potem Sellar.
I to cała historia tego wspaniałego zespołu.
Chcesz posłuchać więcej zapraszam na : http://chomikuj.pl/?page=423544
1973
1974
Odchodzi Alan Park. Zastępuje go znana grupie Virginia Scott na klawiszach. Park wszedł na obrazek grupy Tiger, potem The Bliss Band. Virginia Scott pochodzi z Glasgow, urodzona w 1948 roku. W 1964 roku rozpoczęła studia w Royal Scottish Academy Of Music. Po 4 latach ukończyła z dyplomami pianistki koncertowej i pedagoga. Kolejne lata spędziła na studiach włoskiej muzyki fortepianowej w St.Cecilia w Rzymie. Po przyłączeniu się do zespołu jej zainteresowania zaczęły oscylować w kierunku astrologii.
1974
Wydanie albumu Sagittary przez niemiecką wytwórnię Jupiter.
1975
Rozwiązanie grupy. W tymże roku Gardiner poślubił Virginię Scott.
1978
Reaktywacja w Niemczech. Inicjatywa Gordon Sellar. Skład: Linnie Peterson (śpiew), Gordon Sellar (bas, gitara akustyczna), Pete Scott (śpiew), Ricky Gardiner (gitara), Clem Cattini (perkusja), Virginia Scott (klawisze).
1979
W ostatnim okresie podczas nagrywania albumu Lifeline wokalistą był Gordon Neville, który śpiewał w 1985 roku na albumie Live At Hammermsith, Ricka Wakemana. Współpracował też z Alanem Bown'em.
1979
Rozwiązanie zespołu.
Gordon Sellar był w składzie Alex Harvey Band (1979, album The Mafia Stole My Guitar) oraz Denny Laine Band (1980 - 81). W 1982 roku nagrywał z Denny'm Laine'm album Anyone Can Fly. Potem grał na basie jako muzyk sesyjny.
Marshall Erskine występował w 1979 z klaunem rockowym nazwiskiem Jango Edwards. Obecnie mieszka w Amsterdamie z rodziną i regularnie gra na basie w lokalnych grupach.
Alan Park grał w Tiger, The Bliss Band, kilka lat w zespole Cliffa Richarda, potem został dyrektorem muzycznym jego zespołu.
Pete Scott prowadzi własny biznes w branży ogrodowej. Śpiewa czasem w rejonie Manchester.
Linnie Patterson zmarł pod koniec lat 80-tych.
Gordon Neville był śpiewakiem sesyjnym. W 1970 na krótko zaistniał w zespole Alan Bown Band. W 1982 roku został członkiem The New London Chorale, ciągle udzielając się w sesjach rockowych m.in. w zespole Eltona Johna (1985 - 87). Śpiewał w 1985 roku na albumie Live At Hammermsith, Ricka Wakemana i jego singlu Glory Boys. Brał udział w filmie The Wall.
Martin Griffiths wystąpił 27.10.2001 na 2nd Eclipsed Festival, Colos-Saal, Aschaffenburg, Niemcy w zespole syna Phila, Alias Eye. To niemiecki zespół założony w końcu 1998. W tymże roku śpiewał gościnnie w raktywowanym zespole niemieckim Kin Ping Meh I.
1980
Wydanie albumu Lifeline dla Vertigo. Wokalistą był Gordon Neville.
1996.03.18
Wydanie CD The Final Curtain, który prawdopodobnie zawiera nagrania z lat 1980 i 1991 dokonane przez różne składy następującego zbioru muzyków: Alan Park (klawisze), Gordon Sellar (bas, śpiew), Linnie Patterson (śpiew), Gordon Neville (śpiew), Colin Pattenden (bas), John Hollywood (perkusja) i Lyndsay Bridgewater (klawisze). Późniejsze nagrania zostały dokonane bez Pattersona, który zmarł. Śpiewał potem Sellar.
I to cała historia tego wspaniałego zespołu.
Chcesz posłuchać więcej zapraszam na : http://chomikuj.pl/?page=423544
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz